Utarło się, że, najbardziej dyskretny krok, to stąpanie na palcach. Snajper, przeciwnie, stawia stopę, zaczynając od pięty i z wolna przenosi ciężar ciała na palce (wyjątek stanowi twarde, skaliste podłoże). Podczas skradania się, wykonanie jednego kroku zajmuje mu około 1 minutę. Całą minutę...
Strzelcy wyborowi to mistrzowie w dziedzinie kamuflażu i obserwacji. Choć są żołnierzami do zadań specjalnych, sami starają się stwarzać wrażenie zwykłych, przeciętnych, niezauważalnych w tłumie ludzi.
Cechy snajpera
Dotąd środowisko strzelców wyborowych znane mi było wyłącznie z filmów wojennych. Czytając „Niewidzialnych” przekonałam się, że ich praca nie polega wyłącznie na oddawaniu celnych strzałów. Dbałość o najdrobniejsze szczegóły przeprowadzanych akcji, zdolność postrzegania tego, co ukryte, znajomość zachowań ludzkich, niezwykłe opanowanie i cierpliwość, decydują o ich życiu lub śmierci. To niezwykłe zajęcie, z pewnością nie jest to praca, a rodzaj powołania.
Nie tylko podręcznik
„Niewidzialni” to, swego rodzaju, instrukcja pisana przez żołnierza, dla żołnierzy. Jakimś cudem jest dostępna także dla cywili (inną pozycję tego autora pt.: ”Snajperzy w operacjach specjalnych”można znaleźć wyłącznie w bibliotekach instytucji wojskowych).
Zabierając się za czytanie książki, bałam się, że nie zrozumiem żargonu wojskowego, i że będzie to nudny katalog porad z zakresu maskowania. Zaskoczyła mnie prostota języka, niekiedy delikatnie ironiczny ton wypowiedzi, niezwykle drobiazgowy opis działań, których podejmują się snajperzy w codziennych zadaniach.
Mnie osobiście zaciekawiło, w jaki sposób ludzkie oko postrzega krajobraz. Podział obrazu na obszar klarowny (przedmioty, na których koncentruje się wzrok z uwagi na ich wyraźny kształt, kolor, czy ruch, w który jest wprawiony) oraz mętny (tło, które obserwujemy "kątem oka", nie skupiamy na nim swej uwagi). Zdaje się, że dla snajpera korzystniejszą pozycją jest wtopienie się właśnie w owo tło. Czy to prawda? Sprawdź sam(a).
Strzelcy wyborowi to mistrzowie w dziedzinie kamuflażu i obserwacji. Choć są żołnierzami do zadań specjalnych, sami starają się stwarzać wrażenie zwykłych, przeciętnych, niezauważalnych w tłumie ludzi.
Cechy snajpera
Dotąd środowisko strzelców wyborowych znane mi było wyłącznie z filmów wojennych. Czytając „Niewidzialnych” przekonałam się, że ich praca nie polega wyłącznie na oddawaniu celnych strzałów. Dbałość o najdrobniejsze szczegóły przeprowadzanych akcji, zdolność postrzegania tego, co ukryte, znajomość zachowań ludzkich, niezwykłe opanowanie i cierpliwość, decydują o ich życiu lub śmierci. To niezwykłe zajęcie, z pewnością nie jest to praca, a rodzaj powołania.
Nie tylko podręcznik
„Niewidzialni” to, swego rodzaju, instrukcja pisana przez żołnierza, dla żołnierzy. Jakimś cudem jest dostępna także dla cywili (inną pozycję tego autora pt.: ”Snajperzy w operacjach specjalnych”można znaleźć wyłącznie w bibliotekach instytucji wojskowych).
Zabierając się za czytanie książki, bałam się, że nie zrozumiem żargonu wojskowego, i że będzie to nudny katalog porad z zakresu maskowania. Zaskoczyła mnie prostota języka, niekiedy delikatnie ironiczny ton wypowiedzi, niezwykle drobiazgowy opis działań, których podejmują się snajperzy w codziennych zadaniach.
Mnie osobiście zaciekawiło, w jaki sposób ludzkie oko postrzega krajobraz. Podział obrazu na obszar klarowny (przedmioty, na których koncentruje się wzrok z uwagi na ich wyraźny kształt, kolor, czy ruch, w który jest wprawiony) oraz mętny (tło, które obserwujemy "kątem oka", nie skupiamy na nim swej uwagi). Zdaje się, że dla snajpera korzystniejszą pozycją jest wtopienie się właśnie w owo tło. Czy to prawda? Sprawdź sam(a).
Żołnierska pasja
Ze stron poświęconych pracy żołnierzy wyziera niezwykłe zaangażowanie. W książce zawartych jest mnóstwo ciekawostek, począwszy od opisów różnego rodzaju mundurów jednostek specjalnych, przez charakterystykę ras psów pomocnych w pracy snajperów, a skończywszy na poradach, jak i z czego, samodzielnie wykonać kamuflaż własnej postaci. Ogromna ilość unikalnych fotografii, przykładów maskowania postaci i sprzętu w różnego typu terenie, to gratka dla pasjonatów tematyki wojskowych jednostek specjalnych. Książkę przeczytałam „jednym tchem” i polecam tym, którzy lubią poszerzać swoje horyzonty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz